Τετάρτη 29 Ιουνίου 2011

Ζωγραφική

περί του Καποδίστρια[1]

Αν κι ο Καποδίστριας είχε πλούσια οικονομικά μέσα, όπως η Ρωσία ξακολούθαγε να του πλερώνει το μισθό του υπουργού, εγκαταστάθηκε σ’ ένα σπιτάκι στη Γενεύη. Στη συγγραφέα Σαρλότα ντε Στορ που απόρησε για τη φτωχική ζωή που περνούσε, της αποκρίθηκε :

- Σας φαίνεται παράδοξο ; Κι όμως πρέπει να παραδεχτείτε πως μια και χτυπώ τις πόρτες για να συντρέξουν τ’ αδέρφια μου που πεινούν και σφάζονται, δε μου επιτρέπεται να ξοδεύω, μαζί με τον υπηρέτη μου, πιότερα από πέντε φράγκα την ημέρα.

Τον Απρίλη του 1827, ο Καποδίστριας βρέθηκε στο Παρίσι. Προϊδεασμένος, φαίνεται, πως οι Έλληνες θα τον ζητούσαν κυβερνήτη, ξεκίνησε για την Πετρούπολη. Έπειτα από λίγες μονάχα μέρες που έφτασε σ’ αυτή, πήρε το επίσημο πρακτικό της Συνέλευσης της Τροιζήνας για την εκλογή του. Πριν δεχτεί, έπρεπε να ξεκαθαρίσει τη θέση του· να παραιτηθεί δηλαδή από τη ρούσικη υπηρεσία. Ο τσάρος, που ήτανε ο Νικόλαος πια, θέλησε να του δώσει ισόβια σύνταξη εξήντα χιλιάδες φράγκα το χρόνο. Δεν τη δέχτηκε, μια και θα ‘ταν ασυμβίβαστο, κυβερνήτης της Ελλάδας να παίρνει σύνταξη από μια ξένη κυβέρνηση.

Ο Κόκκινος … γράφει, πως «οι Άγγλοι επιθυμούντες, τότε μάλιστα περισσότερον παρά όσον εζούσεν ο Κάννιγκ, να ρυθμίζουν τα πράγματα της Ελλάδος όχι μόνον τα εξωτερικά, αλλά και τα εσωτερικά διά της αμέσου επαφής των ναυάρχων των μετά των δρώντων πολιτικών παραγόντων της χώρας ευκόλως αποδεχομένων τας αγγλικάς υποδείξεις, ήθελαν να κάμνουν τον Καποδίστρια να παραιτηθή της καθόδου του εις την Ελλάδα. Εγνώριζον ότι ο παρά την θέλησίν των ψηφισθείς κυβερνήτης δεν θα εδίσταζε ν’ αντιδράση εναντίον των και ότι ήτο ικανός να δημιουργήση ιδίαν πολιτικήν και να διαχειρισθή το ζήτημα εξωτερικώς και όχι προς την κατεύθυνσιν που ήθελαν να του δώσουν αυτοί. Ο Καποδίστριας είχεν ανοίξει ένα βαρύν λογαριασμόν απέναντι της Αγγλίας, τον οποίον ήτο αναπόφευκτον να πληρώση»[2]



[1] Δημήτρη Φωτιάδη, «Όθωνας – η Μοναρχία», σ. 55-56, εκδόσεις Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος, Αθήνα 1988

[2] Κόκκινος, «Η Ελληνική Επανάστασις» τ. 11ος, σ. 388-389

Δεν υπάρχουν σχόλια: